بیماری انسدادی مزمن ریه یا COPD به وضعیتی گفته می‌شود که در آن جریان هوا در ریه‌ها مسدود می‌شود و خروج هوا به‌سختی انجام می‌گیرد.

COPD بیماری شایعی است که اغلب افراد میانسال یا سالمند را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ به‌ویژه کسانی که سیگار می‌کشند یا سابقه مصرف سیگار دارند. نرخ ابتلا به COPD در افراد دارای چاقی و کسانی که HbA1c بالاتری دارند نیز بیشتر است.

بیشتر بدانید: (هموگلوبین A1C چیست؟)

علائم COPD عبارتند از:

• تنگی نفس هنگام انجام فعالیت‌های روزمره
• سرفه‌های طولانی‌مدت
• خس‌خس سینه
• تولید بیش از حد خلط یا مخاط نسبت به حالت عادی

اگرچه ارتباط دقیق میان COPD و دیابت هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است، اما شواهد نشان می‌دهند که وجود دیابت می‌تواند مدیریت COPD را دشوارتر کند. درمان‌های COPD می‌توانند در جلوگیری از پیشرفت بیماری و کنترل علائم کمک‌کننده واقع شوند. این درمان‌ها شامل ترک سیگار، داروهای استنشاقی، قرص، ورزش و در موارد نادر جراحی هستند.

یکی از روش‌های اصلی درمان COPD، مصرف داروهای استروئیدی است. استروئیدها می‌توانند علائم را کنترل کرده و از بدتر شدن آن‌ها جلوگیری نمایند. با این حال، استروئیدها ممکن است کنترل دیابت را دشوارتر کرده و حتی باعث بروز «دیابت ناشی از استروئید» شوند، زیرا این داروها سطح قند خون را بالا برده و مقاومت به انسولین را افزایش می‌دهند.

به همین دلیل، اگر دیابت دارید، قبل از شروع مصرف استروئید حتماً پزشک خود را مطلع کنید. ممکن است لازم باشد قند خونتان را بیشتر کنترل کنید و در صورت نیاز دارو یا انسولین بیشتری برای حفظ قند خون در محدوده هدف، مصرف نمایید.